Elektrostatische ontlading is een ladingsvereffening tussen twee verschillende elektrisch geladen (geïsoleerde) lichamen. In het woord elektrostatische ontlading zit het woord statisch. Daarmee wordt in dit geval bedoelt dat de elektronen niet bewegen en stil liggen. Elektrostatische ladingen kunnen worden opgebouwd in een isolator of isolatiemateriaal. Isolators of isolatoren zijn de enige materialen die elektronen vast kunnen houden. Daarbij kan de kern van het atoom positief of negatief zijn. Dat verschilt per stof. Een statische lading kan zowel positief als negatief zijn. Tussen twee lichamen of materialen met een verschillende elektrische lading kan een elektrostatische ontlading optreden. In de elektronica wordt deze elektrostatische ontlading ook wel aangeduid met de Engelse afkorting ESD. Dit is een afkorting die staat voor electrostatic discharge.
Tijdens de elektrostatische ontlading loopt er een kortdurende elektrische stroom doordat er een elektrisch contact ontstaat tussen twee voorwerpen of doordat er bij voldoende potentiaalverschil tussen de twee voorwerpen door het, in principe niet geleidend medium tussen de lichamen, een doorslag kan ontstaan. Het niet geleidend medium wordt ook wel een diëlektricum genoemd. De lading of elektrische stroom kan bijvoorbeeld overspringen van het lichaam met het hoge potentiaal naar het lage potentiaal maar andersom is ook mogelijk. Er kan een positieve lading worden afgegeven maar ook een negatieve lading. De ladingsvereffening tussen de twee verschillende lichamen kan doormiddel van vonken zichtbaar zijn. Zodra de ladingen door de elektrostatische ontlading onderling zijn vereffend is er geen sprake meer van een potentiaalverschil, het potentiaalverschil is dan verdwenen en de elektrostatische ontlading is voorbij. Het principe van elektrostatische ontlading wordt ook gebruikt bij een condensator en een accu. Deze producten bevatten positief geladen stoffen en negatief geladen stoffen.